Timon Koulmasis

Με το Lotte Eisner – Ένας τόπος, πουθενά ο Τίμων Κουλμάσης και η μοντέζ του πέτυχαν κάτι θαυμάσιο.  Με τη « στάση » της ταινίας απέναντι στην Lotte Eisner, την επιλογή των ντοκουμέντων, τον τρόπο με τον οποίο κατέγραψαν τον λόγο μας – την εποχή εκείνη ήμασταν νέοι σκηνοθέτες – σκιαγραφούν ένα πορτραίτο σπάνιας ευαισθησίας.

Volker Schlöndorff 

Σπάνια βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ με θέμα τον κινηματογράφο να γίνεται τόσο ευφυή χρήση των εικόνων. Αναμιγνύοντας ιδιοφυώς τις συνεντεύξεις της Lotte Eisner με εικόνες αρχείου και αποσπάσματα ταινιών, αλλά και αντιπαραθέτοντας την μυθοπλασία με πραγματικά και τραγικά τοπία, ο σκηνοθέτης κάνει να αναδυθούν συγκλονιστικές αντιστοιχίες… Ενα θαυμάσιο μάθημα κινηματογράφου και ιστορίας.

Télérama

Η απλή αφήγηση της ζωής της, από το Βερολίνο της Οργιώδους Δεκαετίας του 1920 στο σινεφίλ Παρίσι, από τα γυρίσματα μυθικών ταινιών στις συναντήσεις με τους δημιουργούς, θα αρκούσε για ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ. Αλλά αυτό που το κάνει πραγματικά ιδιαίτερο, είναι επίσης ο τρόπος με τον οποίο ο Τίμωνας Κουλμάσης εμφανίζει, με ένα υπέροχο μοντάζ, τις σχέσεις ανάμεσα στα αποσπάσματα των ταινίων μυθοπλασίας και τα βερολινέζικα επίκαιρα της εποχής εκείνης. 

Le Monde

Η Ιστορία του κινηματογράφου, ως τοιχογραφία, είναι γεμάτη με πρόσωπα ελάχιστα γνωστά, αλλά η αγάπη των οποίων γι αυτή την τέχνη συνέβαλλε τα μέγιστα στην ακτινοβολία της. Η Lotte Eisner είναι μία από αυτούς. Ο Τίμων Κουλμάσης ζωντανεύει το πορτραίτο της. 

Les Inrocks

Lotte Eisner – Ενας τόπος, πουθενά είναι μια ταινία του κινηματογράφου, με την πιό μαγική έννοια που μπορεί να έχει η ανα-γέννηση του κινηματογράφου το 2021. Δεν είδα κανένα αρχείο εκτός από από εκείνο του λόγου όσων καταθέτουν την μαρτυρία τους-μιλούν για την Lotte. Αλλά είδα την ίδια στιγμή το ντοκουμέντο της ψυχής της γερμανικής τραγωδίας δια μέσου της δολοφονίας του σινεμά από τους ναζί και το  "Stimmung" της κινηματογραφικής γραφής του Τίμωνα Κουλμάση που ξαναδίνει ζωή στο πληγωμένο σώμα του κινηματογράφου της αγάπης

Αυτό που συνήθως ονομάζουμε « αρχείο » , το είδα ξαφνικά να χάνεται για να δώσει τη θέση του στο σώμα με σώμα της εικόνας με την διαφάνεια του ίδιου του φίλμ ως υλικού,  που δίνει ζωή στον φωταγωγό οίκο της ψυχής της ερωτευμένης με τον κινηματογράφο (Eisner).

Οπως μια αντι-ανάμνηση του παρελθόντος, ο κινηματογράφος του Τίμωνα Κουλμάση παρουσιάζεται στο μέλλον κάθε ζωντανής μνήμης : όταν η εικόνα πραγματοποιεί το γαλάκτωμα της εικόνας ώστε να ακολουθήσει τη συγκινητική δοκιμασία του ποιητικού που τη θέτει μετέωρη σε κάθε αναπαράσταση. Ετσι η Lotte Eisner δεν ταυτίζεται με καμιά από τις εικόνες της και μένει αυτή η φωτεινή γυναίκα, υπερκτεθειμένη από την αγάπη. 

Philippe Tancelin, ποιητής-φιλόσοφος